Dis Order

In Dis Order wordt het publiek meegenomen in de innerlijke strijd tussen licht en duisternis. Cat Smits blikt terug op haar jeugd. Ze was een leuk meisje dat braaf meedeed, ook wanneer dat niet goed voelde. Dat moet dan maar, dacht ze. En dat dacht ze veel te vaak. Het stemmetje in haar hoofd dat ze Anna noemt, helpt haar in de situaties waar ze onder het mom van ‘dat moet dan maar’ in verstrikt raakt. Maar die stem wordt steeds gemener en destructiever.NagesprekBlijft u na de voorstelling gerust even zitten, 5 minuten na afloop Dis Order vindt namelijk een nagesprek plaats tussen Cat Smits en een professional uit het vakgebied, Jessica de Vries (GZ-psycholoog, Balanz Twente, Centrum voor eetstoornissen Enschede). Aan dit nagesprek zijn geen kosten verbonden. Tip: bestel de Toneelpas en bezoek 8 toneelvoorstellingen in de Middenzaal voor slechts € 72,50!

Dis Order is een psychologisch drama over eetstoornissen geïnspireerd op de dagboeken van Cat Smits en het wetenschappelijk onderzoek van Marlies Rekkers, die 15 jaar geleden Smits’ psycholoog was. De voorstelling is deels autobiografisch, en tot fictie gemaakt door Christine Otten. Dis Order combineert spel, poppenspel en dans met filmbeelden van Sunny Bergman. Deze combinatie maakt dat het publiek op aangrijpende wijze wordt meegenomen in de innerlijke strijd die ieder mens in meer of mindere mate kent; het gevecht tussen licht en duisternis.Cat zegt over de voorstelling:'Dis Order is de meest persoonlijke en daarmee de engste voorstelling die ik ooit heb gemaakt. Dis Order gaat over eetstoornissen, zelfhaat, gekte en het verliezen van jezelf. Dis Order gaat over mij. 10 jaar van mijn leven, mijn puberteit en jongvolwassen leven, zijn gedefinieerd door een eetstoornis. Dag in dag uit besteedde ik uren aan eten en niet eten, aan calorieën tellen, trappen op en af lopen, stiekem kotsen, buikpijn en hongergevoel koesteren en aan overdosissen laxeermiddelen slikken. Op mijn 24ste kreeg ik de diagnose Anorexia Nervosa Purgeer. Tot die tijd had ik (dacht ik) weten te functioneren en tegelijkertijd mijn eetstoornis in stand gehouden. Deze voorstelling is een dankbetuiging aan iedereen die mij de hulp, steun en tough love heeft gegeven waardoor ik hier nu ben en dit kan spelen.'